Минск, суд над главредом «Нашай Нiвы». В ходе процесса Егор Мартинович подробно пояснил: на протяжении всего дня и в ночь на 11 августа он осуществлял свою журналистскую деятельность.
— Недзе да 00.30 — 1.00 ночы мы сустрэліся з калегам Дзмітрыем Панкаўцом. Паколькі грамадскі транспарт не хадзіў, я падвёз яго з Рыгі да Кальварыйскай, адкуль ён мог адправіцца дадому.
После этого Мартинович направился в сторону «Пушкинской»: «праверыць, што там адбываецца, забраць Настассю [коллегу] і маю жонку, журналістку
TUT.BY Адар’ю Гуштын». Они, по словам Егора, ждали его в закрытом кафе.
У станции метро «Пушкинская», продолжает Мартинович, он увидел большое количество силовиков. Один из них посветил ему прожектором в лицо и жестом руки указал сворачивать направо, во дворы на проспекте Пушкина, дома 44 и 50. Впереди, метров через 100, стоял блокпост. Перед ним — несколько авто.
Один из силовиков, рассказывает Мартинович,
потребовал открыть багажник, показать последние фото в телефоне.
— Ён сказаў, каб я працягнуў рух. Наперадзе чалавек з аўтаматам вывеў кіроўцу з машыны перада мной і павёў яго ў аўтазак. Пасля сілавік навёў на мяне аўтамат, запатрабаваў выйсці з машыны. Я выйшаў, паказаў журналісцкае пасведчанне. Гэты сілавік парадаваўся, што я журналіст. Цягнучы мяне за руку, павёў у аўтазак. Я папрасіў дазволу закрыць аўто, забраць ключы, закрыць вокны. Мне адмовілі. Аўто засталося стаяць з адчыненымі вокнамі.
